Carpe diem

Goedemorgen!! En zo is het dan opeens al zaterdag.

Ik zit dik in de dip. Leuco's en neutro's niet meer meetbaar. Nog een weekje dippen te gaan..

Het gaat goed met me. Het zakje bloed van maandag heeft iets meer energie gegeven en ik heb het niet meer zo extreem koud. Ik ga nog wel iedere avond met een warme kruik naar bed hoor,

Ik ben nog 1 stap verwijderd van de oude mensen elektrische deken ;-}

Op woensdag, donderdag en vrijdag was ik weer voor de metingen in het ziekenhuis. Ziek zijn verbroederd dus koos ik ervoor om de kamer weer met meneer K. te delen. Dat is de man die een stamceltransplantatie heeft ondergaan. Hij moet net als ik 3x per week langskomen. Meneer K. (nee geen meneer Kanker..had gekund) gaat inmiddels ook iets beter. Grappig wanneer je dan 's morgens binnen komt als vanzelf een leuk gesprek hebt met meneer K. over kanker, kaalheid, klachten en andere ku..dingen.

Woensdag mocht ik snel weer naar huis. Geen transfusies. Maar woensdag avond had ik weer een bloedneus. Dat lijkt niet zo erg maar het is wel irritant want het stopt niet, gebrek aan bloedplaatjes. Natuurlijk weet ik inmiddels wat ik moet doen dus na een kwartiertje was het onder controle. Maar ja, de volgende morgen wéér een bloedneus. Toch het ziekenhuis bellen en ik mocht weer langskomen.

Weer bloedprikken, zakje bloedplaatjes naar binnen en nog een keer bloedprikken. Zo was ook de donderdagmorgen weer voorbij.

Die donderdag moest ik trouwens naar de afdeling en niet naar de dagbehandeling. Joke ging beneden even koffie halen en ik zat gewoon een beetje stil te zijn. Komen er 2 dames mijn kamer binnen met viool en cello. Ze wilden graag voor mij spelen. Uhh..wat ongemakkelijk, zit ik daar alleen in mijn kamertje...Wat zeg je dan? 'Ach wát leuk, maar mijn vrouw zou dit ook erg graag horen want die houdt zo van muziek, kunt u straks terugkomen?' Dus Joke komt terug, lekker kopje koffie, gevulde koek..en ergens hoor je dan de muziek uit een andere kamer komen. Dat was best oké, maar eentje begon te zingen "Hoog Sammie, kijk omhoog Sammie.." Zó blij dat we weg waren voordat ze terugkwamen...

Vrijdag op de dagbehandeling kwam Lies langs. Lies is een leuke verpleegkundige, type 'uit de oude doos' (seen that, been there) en zij had eerder verteld dat Maarten van der Weijden ook bij hen behandeld was (echt al 20 jaar geleden) Nu kwam ze het boek brengen dat Maarten geschreven heeft naar aanleiding van die tijd. Mocht ik van haar lenen. Dus ik zit er een beetje doorheen te bladeren en mijn oog valt op een anekdote: Maarten, midden in het behandeltraject, kaal dus, wordt uitgenodigd door een vriend om een terrasje te pakken in Egmond aan Zee. Het gesprek op het terras gaat natuurlijk over Maarten. Zegt die vriend: 'beter kaal op het terras dan met haar onder het gras' Hahaha..en zo is het!!

Dus lieve mensen haar op je hoofd is niet zo belangrijk, genieten van het leven wel. Pak lekker een terrasje als het kan en sta eens stil bij alle gewone dingen in het leven die zo gemist worden als het niet kan. Carpe diem!

Fijne Paasdagen.