En we gaan weer verder

Tijd vliegt toch weer voorbij, althans dat lijkt zo op het moment dat het echt voorbij is. Toen ik midden in de dip zat vond ik het maar traag gaan.

Vanmorgen weer ingecheckt op mijn VU hotelkamer. En wederom een warm bad van welkom : 'Hee hallo..goed je te zien' Wat grapjes maken, koffertje uitpakken en weer overgaan tot het ritme van het ziekenhuis...rustig aan!! Niet dat ik zelf zo snel ben maar jee..hier heerst toch een ander ritme hoor.

En nu - sinds een uur of 6 's middags - glijdt mijn eerste chemootje weer zachtjes naar binnen en kom ik tot rust na mijn zeer drukke sociale week. Weet je wat er gebeurt na zo'n dip? Mijn sociale leven bloeit weer op. Daar waar ik een week of 3 nauwelijks mensen ontvang gaat opeens de deur wagenwijd open.

Mijn lief en ik proppen achter elkaar dinertjes, lunches, visites, gezelligheid in een paar dagen tijd. Nog een hoogtepunt van die dagen is dat ik zelf naar de apotheek en de supermarkt kan!

Goed dat ik nu weer kan uitrusten! 'Ieder nadeel heb z'n voordeel' om maar eens een voetballegende aan te halen. Vanavond voetbal kijken. Feyenoord-Fenerbahçe...Ajax moet nog een wachten. Letterlijk! Ik had gedacht dat ik bij de start van het nieuwe seizoen wel weer naar de Arena zou kunnen maar helaas moet dat nog even wachten tot oktober/november.

Afijn, back on track! We gaan ervoor!