Het begin van het einde

Ja de titel is nog eens een dramatische binnenkomer maar het is positief hoor!

Het einde van De Dip is in zicht. Er zijn weer witte bloedcellen gemeten, niet veel ..0,4, maar toch het begin is er. Neutrofielen zijn nog steeds 0,0. Het beenmerg begint weer te werken, en dat is een hoopvol moment.

Vanmorgen een lang gesprek gehad met de arts. Hij wilde niet teveel zeggen over mijn opname vorige week donderdag maar liet wel doorschemeren dat het spannend was geweest. Achteromkijken heeft geen zin, moedig voorwaarts maar weer. Eigenlijk probeer ik dag voor dag te leven en niet vooruit te kijken, carpe diem en zo. Toch is dat best moeilijk..als ik de arts hoor spreken over een langere rustpauze na deze periode voordat we verder gaan, dan kruipt toch de wens om op vakantie te gaan omhoog; even niets..geen patient, niet thuisblijven maar weg gaan..genieten. Ach ja...

Er zweeft een soort sneeuwvlok in mijn longen. Redelijk groot, dus de kans dat ze bij de balspoeling gister daar iets van hebben opgepikt is wel wat groter. Ik krijg wel medicijnen voor de aspergillus schimmel maar eigenlijk weten ze nog steeds niet of dat het is. Men pompt iedere dag 2 soorten antibiotica en 2 soorten anti-schimmel medicijnen naar binnen; niet geschoten is altijd mis...

Benieuwd of morgen de uitslagen er zijn.

Vandaag met Joke buiten in het zonnetje geluncht. Dik ingepakt, ik heb het nog steeds koud. Maar er erg fijn om weer van de ziekenkamer af te kunnen. Mijn hoofd is een beetje warrig. Ik ben vergeetachtig en kan me niet goed concentreren. . Hopelijk is dat tijdelijk!

En zo is de laatste dag van april ook voorbij gegaan.

Vanmiddag heb ik weer een nieuwe kamergenoot gekregen. Een oudere meneer. Ik heb nooit van hostels gehouden; gebrek aan luxe :-} en privacy. Verdomd..dit lijkt toch een beetje op een hostel!