In het ziekenhuis

Positiviteit is de eerste stap naar genezing staat bovenaan de homepage van deze blog. En dat is ook zo! Alleen niet alle dagen zijn positief. Totaal onverwachts lig ik toch weer in het ziekenhuis. Dit keer op de acute spoedopname afdeling; er was geen plaats op hematologie.

Vanmiddag ging ik met Joke naar Amsterdam. Net uit de auto gestapt en ik kreeg het koud, rillen, bibberen..nou gelijk maar weer naar huis. Contact gezocht met het ziekenhuis en na 3 uur eindelijk de arts gesproken. Inmiddels had ik lichte koorts, was ik al gevallen omdat ik geen kracht in de benen meer had, voelde me lamlendig. Alles doorgesproken en hij vermoedde dat er een bacterie via mijn infuuslijn naar binnen is gesneaked.

In het ziekenhuis weer allerlei onderzoeken en testjes gehad.

De schimmelinfectie in de longen is iets groter geworden, daar had de arts gister al de medicijnen voor verhoogt. Bloeddruk was te laag en als ik ging staan zakte dat nog verder en ja..dan ga je tegen de vlakte zoals dat thuis gebeurde. Nu lig ik weer in het ziekenhuis met antibiotica via het infuus.

Ontstekingswaarden waren gestegen t.o.v. het vorige bloedonderzoek. Positief in dit verhaal is dan dat de witte bloedcellen aardig gestegen waren. Snappen jullie het nog? Witte bloedcellen = afweer = is zelfgenezend proces van je lichaam...en toch weer een infectie. Zo kut!

Zal wel weer een paar dagen duren; staat nu iets op kweek en dat duurt weer even voordat daar uitkomt wat het is.

Geen goede dag voor de Kokelenbergjes vandaag; de lamme helpt de blinde was vandaag het motto. Joke heeft een slijmbeursonsteking in haar schouder en kan 1 arm niet gebruiken, erg pijnlijk. Beetje hulp hier en daar van manlief was wel nodig. Helaas..dat gaat nu even niet meer.

Toch maar een vleugje positiviteit erin gooien als afsluiter?

'Kracht ligt er niet in dat wij nooit vallen, maar in iedere keer als we vallen we weer opstaan'