Samenwonen

Aangezien ik donderdag nog al onverwachts, zonder reservering, heb ingecheckt in dit mooie hotel was de koningssuite niet meer beschikbaar. Kamer 38 wel, een tweepersoonskamer. Sinds gister heb ik een kamergenoot, Remco. Aardige vent, net zo kaal als ik. Als je gaat samenwonen moet je altijd even aan elkaar wennen...zo ook als je samen in kamer 38 terecht bent gekomen.

We mopperen gezellig samen op het ziekenhuis-eten, dat krijgen we allebei niet weg. Je kletst een beetje over ditjes en datjes. Nou, het gaat best goed! Maar dan komt de nacht...

Remco heeft last van zijn keel, luchtwegen of iets in die richting. Vannacht lag hij steeds te rochelen en daarna hoor je dan zo'n grote flats in het spuugzakje gaan. Oké kan gebeuren, lastig als je dat hebt...na de eerste rochel denk je dat nog...

Het rochelen wordt afgewisseld met het regelmatig roepen van 'au'. Remco heeft ook zenuwpijn, logisch dat je dan af en toe 'au' roept, het is erg pijnlijk voor hem.

Zelf schijn ik een superaantrekkelijk snurkje te hebben (dat is mijn interpretatie van de porren die ik meestal van mijn vrouw krijg). Helaas heb ik dat snurkje nog niet met Remco kunnen delen want ik lag de 'hele' nacht wakker. Wat ook niet hielp was dat mijn 2 infuuslijnen steeds met elkaar in de knoop raakten; kink in de kabel, het loopt niet meer door en dan gaat het alarm op die pompen af. Zucht...

Vanmorgen heb ik de balspoeling gehad. Weer slangetje door je luchtpijp je longen in, beetje doorspoelen en weer opzuigen. Uitslag over 2 dagen. Gister toen men aankondigde dat er een 2e infuus moest worden aangelegd heb ik nog geopperd om een PIC lijn te plaatsen...maar nee dat gingen ze niet doen. Het roesje, andere medicatie ging dus bij de balspoeling weer door mijn 2 infuusjes.

Wat schetst mijn verbazing? Vanmiddag heeft de radioloog een PIC lijn ingebracht. Beetje mosterd na de maaltijd zou je zeggen..

Nou goed, de dag is weer voorbij! Ik zit met een drankje en een lekker hapje achter mijn laptop, ga lekker voetbal kijken!